Over 'Onklare taal'

'Onklare taal' is de verzamelnaam van diverse tekstprojecten van mijn hand. Dit is de poëzieafdeling daarvan. Hier kan je zowel de laatste nieuwe gedichten als ook een selectie van oudere gedichten vinden. De weg een beetje kwijt? Deze link brengt je terug naar de homepage van 'Onklare taal'.

Overigens kan je hier gratis mijn poëziebundels downloaden in PDF-formaat: 'Epicentrum' (2012), 'Synaeresis' (2012), 'Subductie' (2013), 'Enceladus' (2015), 'Volterra' (2017), 'De snelheid van de duisternis' (2019) en 'Indiscrete wiskunde' (2021). Behalve 'Synaeresis', dat één verhalend gedicht is in twee delen, bevatten de anderen telkens een 30-tal geredigeerde en zorgvuldig geselecteerde gedichten, met duiding en een nieuwe indeling. In 2020 verscheen mijn debuutroman 'Fragmentariërs'. In 2023 bracht ik de opvolger 'Constellatie' uit.

vrijdag 10 oktober 2014

Social notwork

Vorige week ben ik systematisch alle bedrijven, bands, artiesten, films en allerhande andere niet-personen beginnen ontvolgen (daarom niet ontliken, dus vrees niet, vrienden met kleine bedrijfjes en projecten!) omdat de helft van m'n Facebook-feed door hun updates begon ingenomen te raken.

Net zoals het rookverbod er toe leidde dat er plots allerlei onfrisse geuren uit het behang van cafés begonnen op te stijgen, merkte ik een ander fenomeen: ik kreeg op een gemiddelde week maar van dezelfde 50 à 60 mensen updates te zien, meestal mensen die tot dezelfde 'clusters' behoren en waarvan ik goed de helft maar enkele keren op een jaar zie. Ik heb ongeveer 450 Facebook-vrienden, dus Facebook kiest ervoor, op basis van een cryptisch algoritme, om me systematisch nieuws te ontzeggen van een dikke 350 mensen in mijn vriendenlijst.

Al weet ik niet hoe Facebook precies concludeert welke mensen het nog waard zijn om me voorgeschoteld te worden, zal dat allicht gebeuren op basis van interactie, dat wil zeggen likes en commentaren. Maar niet iedereen waarvan ik een status like of die een leuk nummertje post, wil ik daarom van nabij blijven volgen. Omgekeerd heb je mensen die me boeien, maar die weinig posten waar ik mee ga interageren. Facebook geeft me niet de kans om m'n eigen prioriteiten in te stellen.

Toen Ello werd aangekondigd, was de belangstelling massaal, ondanks het gebrek aan functionaliteiten en de mysteries rond de fondsen die achter Ello zitten. Een columnist zag daar uiting in van het verlangen om Facebook vaarwel te zeggen als er iets beters zou komen, en ik denk dat hij gelijk had: ik ben het zat dat Facebook me digitaal in alsmaar nauwere cirkels duwt, met steeds dieper verborgen mechanismen waardoor ik geen controle meer heb over mijn data en digitale sociale aanwezigheid.

Facebook heeft afgedaan voor mij. Bij de volgende schoonmaakoperatie zal ik beginnen met foto's verwijderen en de toch al beperkte informatie die er over mij bestaat, verwijderen. Hopelijk laten we niet toe dat de Zuckerbergs met dollartekens in de ogen, en een totale minachting voor hun gebruikers, sociale media blijven runnen, want anders verandert weer maar een pracht van een uitvinding in een corporate nachtmerrie. In tussentijd is het wachten op de echte goeie Facebook-killer.